De zomermaanden lieten Heeze zien zoals het is wanneer je er even de tijd voor neemt. Niet groots of luid, maar gestaag en betrokken. Er werd stilgestaan bij wat was, gewerkt aan wat komt en ondertussen vooral geleefd.
Mei begon ingetogen, met de Dodenherdenking in de gemeentehuistuin. Drie minuten stilte, waarna het dorp de draad weer oppakte. Dat verleden en toekomst hier dicht bij elkaar liggen, bleek al snel. Aan de Kapelstraat kwam bij graafwerk een waterput uit de vijftiende eeuw tevoorschijn, terwijl even verderop de nieuwe Albert Heijn zijn hoogste punt bereikte. Vlag in top, friet voor de bouwers, opening in september. Parkeren bleef onderwerp van gesprek, maar het idee van een levendig centrum kreeg de meeste knikken. Ook het voornemen van de gemeente om dorpshuis ’t Perron aan te kopen paste in dat beeld: plekken waar je elkaar tegenkomt, wil je nu eenmaal niet kwijt.
Het dorp liet zich deze maanden vooral van zijn sociale kant zien. In wijken en op verenigingen werd van alles georganiseerd, vaak eenvoudig en precies daardoor geslaagd. Auto’s werden gewassen voor goede doelen, sportjubilea werden gevierd in de zon en plannen kregen vorm die bedoeld zijn om iedereen mee te laten doen. Dat gold ook voor het Ronnie van der Weide Pannaveld bij RKSV Heeze en de forse subsidie voor De Berkenschutse. Grote woorden waren daar niet voor nodig.
Begin juni klonk Heeze zelfs tot buiten het dorp. Tijdens de Kringgildedag in Oerle liet Evi van Geloven, Heezenaar en lid van Gilde St.-Jan Baptista uit Leenderstrijp, horen wat traditie en talent samen kunnen doen. Ze won de eerste prijs bij het bazuinblazen voor de jeugd en nam ook de wisseltrofee mee naar huis. Haar moeder Marieke Bax-van Geloven deed niet voor haar onder en pakte de eerste prijs in klasse C. Tien prijzen voor het gilde in één weekend — sommige dingen hoef je niet te verzinnen.
De zomer bracht ook scherpere randen. De hitte drukte zwaar op mens en natuur. In de Herbertusbossen stierven beuken, bomen kregen markeringen die weinig goeds beloofden. De gemeente nam maatregelen waar dat kon, met extra toezicht en campagnes, maar een echt hitteplan bleef nog toekomstmuziek. Ondertussen zorgde een paar anonieme textielcontainers op het Ten Borchwardplein voor lichte verwarring en vooral veel gesprek.
In augustus kwam de beweging terug. De Brabantse dag trok het dorp uit de zomerse traagheid. De voorbereidingen, de verhalen en zelfs een kortstondig verdwenen krat bier hoorden erbij. Nieuw dit jaar was ook een extra prijs voor de bouwers: de Bourgondische Bouwplaats Bokaal, bedoeld voor de groep die bouwen en gezelligheid het beste weet te combineren. Op de dag zelf draaide Molen Sint Victor mee en stond het dorp langs de route. Bloed, Zweet en Tranen wonnen, de rest genoot en dacht alweer vooruit.
Zo eindigde de zomer met confetti, maar ook met momenten om bij stil te staan. Basisschool Merlebos begon met vieren van haar vijftigjarig bestaan, er kwamen nieuwe zebrapaden en voorzieningen voor jeugd en sport. Heeze liet zien dat het kan herdenken zonder te blijven hangen, bouwen zonder te vergeten en vieren zonder zichzelf kwijt te raken. Gewoon, op z’n Heezes.
