Dit jaar heeft Vriendenkring Snoeyen zich laten inspireren door het prachtige gedicht ‘Sonet voor Brabant’ van Harriet Laurey. Vooral de eerste zin, “Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer,” sprak ons bijzonder aan. Het benadrukt dat, waar we ons ook bevinden, we ons altijd Brabander voelen en hier enorm trots op zijn!
Onder het motto ‘We dragen Brabant altijd met ons mee’ willen wij deze gevoelens uitbeelden en delen. Het gedicht van Harriet Laurey vangt de essentie van Brabant op een treffende manier:
Sonnet voor Brabant
Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer.
Inniger leven doet zich aan mij voor.
Vanuit de lage hoeven dringt het door
en rekt zich uit in de gestrekte armen
van populieren, duizelend van licht.
Dit licht, ik kom het in de mensen tegen,
ik zie het in hun oogopslag bewegen
en rimpels krijgen op een oud gezicht.
En nergens is het kinderlijk geluid
zo zuiver afgestemd op vogelzingen,
en nergens komen de gewone dingen
zo openhartig voor zichzelf uit.
En nergens ligt een glimlach zo gereed
als waar de wereld land van Brabant heet.
Dit gedicht van Harriet Laurey, geschreven op 3 april 1955, beschrijft de warmte en het innige leven dat ons dierbare Brabant uitstraalt. Het licht, de natuur, en de mensen van Brabant worden in deze woorden prachtig tot leven gebracht. We voelen het licht in de mensen, zien het bewegen in hun ogen, en herkennen het in de rimpels op oude gezichten. De puurheid van kinderstemmen en de openhartigheid van de gewone dingen zijn nergens zo aanwezig als in Brabant. En natuurlijk, nergens is een glimlach zo snel te vinden als in ons geliefde land.
Met dit motto en dit gedicht willen wij benadrukken dat Brabant altijd een deel van ons is, waar we ook gaan. Laten we samen de trots en warmte van Brabant uitdragen en vieren!
