Op een dag koop je een kaartje voor de voorstelling van Nol Havens als onderdeel van het Zomer Theater Heeze. Je hoopt op een zonnige warme zaterdagavond waar je kunt genieten van een lekker drankje terwijl je luistert naar Havens’ zang- en vertelkunsten. Helaas had het weer andere plannen en liep de voorstelling het risico om geannuleerd te worden. Wat een intieme voorstelling had moeten zijn in een klein openluchttheater, veranderde in een intieme voorstelling in de kapelzaal van Hotel Kapellerput (trouwens, het openluchttheater behoort ook tot dit hotel). En inderdaad, intiem was het zeker.

Het werd een samenspel tussen zanger en publiek. Mooie anekdotes afgewisseld met liedjes uit het verleden en heden, waarbij het publiek af en toe bijdroeg. Havens is een zanger die niets van zijn publiek eist maar wel de interactie zoekt. Dit creëerde een sfeer van een vreemd maar mooie saamhorigheid, waardoor de avond een diepere betekenis kreeg. Je vergeet dan al snel dat je buiten in de regen had horen zitten. Hoewel dat op zichzelf memorabel zou zijn geweest, bracht deze ambiance het publiek en de zanger steeds dichter bij elkaar, totdat het voelde alsof ze onafscheidelijk verbonden waren.

De solo-uitvoering deed je eigenlijk ook vergeten dat Havens zanger is van VOF de Kunst, een band die in de vroege en midden jaren tachtig zowel in Nederland als in het buitenland grote successen kende, met twee grote hits op hun naam. Wie kent het nummer Suzanne of Één kopje koffie niet? Met het laatstgenoemde nummer is de band ooit nog eens geboycot door de NCRV en de TROS omdat men vond dat het drugsgebruik verheerlijkte, vertelde Havens ons

Hoewel deze liedjes ook tijdens de voorstelling naar voren kwamen, waren het vooral de liedjes van zijn nieuwste album, “Doe mij maar alles”, die mij en vele anderen echt grepen. Het was een geluk voor iedereen die een kaartje had gekocht dat het optreden doorging ondanks de regen, want dit hadden we niet willen missen.

_{Bron foto: the event composer (2023, augustus 5) 20230805_211314.jpg | Tekst: Joost Heessels}