Jongens met lef, sticks en teamgevoel gezocht.

De lucht hangt zwaar boven het veld van Hockey Heeze. De lijnen glimmen nog van een zomerse bui, maar daar trekken de jongens van JO16 zich niets van aan. Ze werken geconcentreerd aan een van de laatste trainingen van het seizoen. Hun passes zijn scherp, hun focus is groot. En toch schuilt er achter die inzet iets anders: zorgen. Niet over hun spel, maar over de toekomst van hun team — en van de jongenslijn binnen de club.

“We hebben gewoon te weinig jongens,” zegt Jorg Vermeulen, teammanager van de JO16 en vader van Sven. “En dat zie je niet alleen hier. Ook andere clubs in de regio kampen clubs met hetzelfde probleem. Het is een landelijke trend.”

Voor een club als Hockey Heeze is dat een serieus risico. “Je hebt doorstroom nodig,” legt voorzitter Hein Lepelaars uit. “Als er geen jongens meer instromen, valt er uiteindelijk niets meer door te geven aan de senioren. Het is simpel, maar keihard.”

De club doet er alles aan om dat scenario te voorkomen. Schoolhockey, proeftrainingen, zichtbaarheid van Heren 1 — alles wordt ingezet om jonge jongens te bereiken. “Bij de allerjongsten zien we gelukkig weer een paar jongens binnenkomen,” vertelt trainster Sanne de Jager. “Maar of dat genoeg is om volwaardige teams te bouwen? Dat blijft spannend.”

Van voetbal naar hockey — en blijven hangen

Sven Vermeulen, inmiddels zeventien, weet hoe het is om de overstap te maken. “Mijn team bij RKSV Heeze viel uit elkaar. En al mijn vrienden speelden hockey. Dus ik ben een keer gaan kijken… en ik was meteen verkocht.” Vijf jaar later traint hij mee met Heren 1. “In het begin was het wennen,” vertelt hij. “Hockey is fysieker en dynamischer dan voetbal. De bal gaat sneller rond. Dat maakt het leuker.”

Ook Jens Looijmans, vijftien jaar en al sinds zijn zevende lid van de club, herkent dat gevoel. “Bij Heeze kijken ze niet naar leeftijd,” zegt hij. “Als je inzet toont, krijg je kansen.” Samen zijn ze het levende bewijs van de groeilijn die de club zo hard nodig heeft.

Wat ze vooral delen, is hun fanatisme. “Voor ons is hockey geen hobby,” zegt Jens. “Het is iets van elke dag. Je mist echt iets als je er niet bent.” Zelfs tijdens vakanties staan ze op het veld. “Dan spreek je gewoon met een paar teamgenoten af om wat te komen slaan.”

Een hechte ploeg met ambitie

Het team is klein, maar hecht. Ze trainen samen buiten de vaste uren, spelen partijtjes tijdens vakanties en bespreken wedstrijden. “We willen beter worden,” zegt Sven. “Maar het draait ook om plezier. Dat maakt het bijzonder.” De jongens zijn ook buiten de training fanatiek met hockey bezig. In hun sporttassen zitten standaard een stick — vaak zelfs een extra —, bitje, scheenbeschermers, hockeyschoenen, een grip en natuurlijk een eigen bal. “Als je eerder bent, kun je zelf al wat gaan slaan,” vertelt Sven.

Coach Witse Bruinsma, zelf speler van Heren 1, begeleidt de jongens met oog voor balans. “We hebben met dit team ooit de tweede klasse gewonnen. Dat vergeet je niet. Nu bouwen we aan iets nieuws. Dat begint met plezier, maar vraagt ook karakter en doorzettingsvermogen.”

De cirkel rond maken

Voor de club is binden minstens zo belangrijk als werven. “We leiden jeugdspelers op tot hulptrainers,” legt Sanne de Jager uit. “Zodra ze oud genoeg zijn, geven ze training. En hopelijk blijven ze hangen na de middelbare school. Dan blijft de cirkel rond.” Tijdens het zaalseizoen trainen de jongens ook in de zaal, waar alles nog sneller en technischer gaat. “Voor keepers is zaalhockey top,” aldus Sanne. “Daar krijgen ze echt veel te doen.”

Maar toekomst betekent ook: investeren. Jorg Vermeulen wijst op de plannen voor een gedeeld clubhuis met RKSV Heeze. “Eén sporthart voor het dorp. Dat zou geweldig zijn. Maar daar is wel structurele steun van de gemeente voor nodig. Tot nu toe is dat moeizaam.”

Toch is er hoop. De aanleg van het waterveld, nieuwe LED-verlichting en een vernieuwd speelterrein voor de jongste jeugd zijn recente stappen vooruit. De club bruist, juist omdat mensen blijven geloven in wat er mogelijk is. “De sfeer is hier uniek,” zegt Sanne. “Kleinschalig, warm, iedereen kent elkaar.” De jongens van JO16 vatten het nog eenvoudiger samen: “Het voelt als een dorp in een dorp.”

De oproep: kom gewoon een keer kijken

Wat Hockey Heeze nu nodig heeft? Nieuwe jongens. Lef. Jongens die durven kiezen voor een sport waar snelheid, tactiek en samenspel samenkomen. Jongens die niet bang zijn om iets nieuws te proberen.

“Je hoeft geen ster te zijn,” zegt Sven. “Als je maar zin hebt. Kom gewoon eens kijken. Sla een balletje mee. Je zult zien hoe snel je erbij hoort.”

Op een van de laatste trainingen van het seizoen, terwijl de zon langzaam doorbreekt tussen de wolken, ligt de toekomst van de club nog open. Als de jongens blijven komen — dan blijft de lijn bestaan. En groeit Hockey Heeze, ook de komende vijftig jaar, gewoon door.