Op 7 november jl. ontviel ons onze muziekvriend Jos Heijligers. Jos mocht 80 jaar worden en 70 jaar daarvan was hij actief spelend lid van fanfare Sint Nicasius. Er zijn geen muzikanten bij de vereniging die zich de fanfare zonder Jos kunnen herinneren. Altijd was hij er, spelend op zijn cornet. Of het nu een serenade, een repetitie of een concours was, Jos verzaakte nooit. Ook muzikaal niet, hij kende zijn partij en tot aan zijn laatste repetitie gaf hij alles.
Als jongen van een jaar of negen ging hij in het Heeze van begin jaren vijftig de pas opgestarte jeugdopleiding volgen. Al snel kon hij aansluiten bij het korps. Dat kon toen nog, als je één mars kon meespelen was je lid van de vereniging. Na zijn diensttijd, die hij doorbracht als muzikant bij de kapel van de Kon. Luchtmacht, constateerde hij dat er meer nodig was dan wat muzikale basiskennis om de fanfare op niveau te krijgen en houden. Er moest meer jeugd bij en die jeugd moest goed worden opgeleid. Hij kaartte dat aan tijdens een jaarvergadering en zoals dat wel vaker gaat met mensen die een goed idee hebben, hij mocht zelf mede de kar gaan trekken. Ook hier verzaakte hij niet, uiteindelijk ging die jeugdfanfare jaren later met Jos als dirigent zelfs op concours en haalde een eerste prijs.
Het streven naar musiceren op niveau was belangrijk voor hem, maar zeker zo belangrijk was de sociale kant van de vereniging. Na afloop van de wekelijkse repetitie-avond was het tijd voor gezelligheid. Die zocht hij op, maar hij verspreidde ze net zo goed. Of het nu om leden ging die hij ooit zelf had opgeleid, om jongere leden of om later ingestroomde muzikanten, voor Jos was iedereen gelijk. Iedereen die het goed voor had met de vereniging en inzet toonde was zijn vriend.
Met het overlijden van Jos verliezen veel mensen een goede vriend. In die geest van vriendschap zullen we ook muzikaal afscheid nemen van Jos.
We wensen zijn kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe bij het verlies van hun vader en grootvader.
Foto’s en tekst: Fanfare Sint Nicasius
