De komende tijd zullen er weer regelmatig gastcolumns verschijnen onder de titel “Het Gevoel van Heeze”. Deze columns zijn geschreven door zowel huidige als voormalige bewoners, bekende en minder bekende mensen, met of zonder specifieke boodschap. Wat ze echter allemaal delen, is hun persoonlijke gevoel bij Heeze. Deze keer is het de beurt aan Menno van Noort. Menno woont en werkt in Begur, Spanje, waar hij samen met Martine sportieve en kunst & cultuurvakanties organiseert.
Terwijl ik op een zonnige ochtend met een groep langs de kleine baaitjes aan de Costa Brava fiets, bedenk ik me dat het nog maar vijf jaar geleden is dat ik bijna elke dag in de file stond om op tijd bij mijn eerste werkafspraak te komen. Een totaal ander leven maar toch ook veel overeenkomsten met hoe het in Heeze was. Want fietsen heb ik altijd al veel gedaan. Als kind naar de Dirk Heziusschool, als tiener naar de Middelbare school in Eindhoven, in mijn studententijd als zaterdagpostbezorger in Heeze en in die tijd elke zondagochtend op pad met tourclub Heeze.
Ik ben een geboren en getogen Heezenaar. We woonden op ’t Ven en als ik uit school thuis kwam, gingen we voetballen, trokken we de bossen in en gingen we boomhutten bouwen. Op het Heike maakten we vlotten om over de Groote Aa te varen. En in de zomer gingen we met de caravan op vakantie en hielpen we de boeren op ‘t Ven om het hooi droog binnen te krijgen. Een zorgeloze jeugd. Ik kan niet anders zeggen.
Vanaf mijn middelbare schooltijd ging ik de wereld buiten Heeze ontdekken. Studeren in Eindhoven en op donderdagavond stappen op het Stratumseind. Op zaterdagmiddag werd er met vrienden bij v.v. Atrotos gevolleybald. En ‘s avonds gingen we naar Discoclub Cheers aan de Nieuwendijk en soms naar Dallas in Geldrop.
In die tijd kreeg ik verkering met Martine met wie ik na ons trouwen op Zesgehuchten ging wonen. Een fijne tijd maar na 6 jaar kwamen we toch weer terug naar Heeze. Daar hebben we ruim twintig jaar met heel veel plezier gewoond. Een mooie plek waar onze twee dochters zijn geboren en opgegroeid en waar we vele mooie momenten hebben beleefd met familie en vrienden. Doordeweeks was ik voor mijn werk altijd vroeg op pad. Ik reisde door het hele land en af en toe naar het buitenland. Maar ik was altijd weer blij om terug te zijn in Heeze.
Een mooi leven maar toch kriebelde het om een nieuw avontuur aan te gaan. En toen onze dochters op zichzelf gingen wonen, hebben we alles ingepakt en zijn we naar Spanje geëmigreerd. We wonen nu vijf jaar in Begur, een gezellig oud dorpje aan de Costa Brava. En waar we in Heeze ieder jaar genoten van de Brabantse Dag, doen we dat hier van de Fira d’Indians, een vergelijkbaar groots opgezet en jaarlijks terugkerend cultuurhistorisch evenement.
Vanuit Casa de la Luna verhuren we een appartement voor een relaxte vakantie en organiseren we wandel en fietstochten en schilderworkshops. Inmiddels hebben we gasten uit heel Europa, maar het blijft toch extra leuk om gasten uit Heeze te ontvangen. Zo blijven we toch een beetje betrokken.
De stap naar het buitenland heeft ons leven verrijkt. Je ontdekt nieuwe plekken, ontmoet nieuwe mensen, beleeft nieuwe dingen en je leert omgaan met tegenslagen. Dat maakt het leven voor ons leuk en interessant, jezelf blijven uitdagen en ontwikkelen.
En dat is ook wat ik Heeze gun. Om het sterke dorpsgevoel te behouden, zal Heeze zich moeten blijven uitdagen en blijven ontwikkelen om de Parel van Brabant te blijven.
