De laatste toespraak tijdens de bijzondere raadsvergadering – gisterenavond – in ‘t Perron was natuurlijk die van de nieuwe burgemeester:
Foto: Bert Keet
Geachte aanwezigen, beste kijkers thuis, lieve mensen, wat voelt het fantastisch om hier vanavond te mogen staan!
Als burgemeester van het prachtige Heeze-Leende – en de heer Verhoeven zei het op de avond van mijn voordracht al – het is de mooiste gemeente van Nederland. Diezelfde indruk kreeg ik afgelopen zomer toen ik meerdere malen op verkenning ging naar Heeze-Leende om te zien wat me opviel in deze gemeente: wat voor mensen er wonen, wat de parels zijn en hoe het bestuur functioneert.
Solliciteren en burgemeester worden is nadrukkelijk niet iets waarbij je over een nacht ijs gaat. Het betekent dat je een zeker bestaan opgeeft en in zekere zin ook een nieuw leven begint. In mijn geval verlaat ik mijn geliefde geboorteplaats omdat ik verliefd ben geworden op een ander. Ja, die dingen gebeuren, en op het moment dat je voelt dat het goed zit, dan kun je die knop omzetten. Dat gevoel kreeg ik afgelopen zomer. Ik ervaarde de prachtige rust en natuur van de Strabrechtse heide tijdens mijn wandelingen, de gezelligheid van een café in het dorp, de vriendelijke mensen op straat die gewoon goedendag zeggen, ook al kennen ze je niet, en het mooie dialect dat ik om me heen hoorde. Ik ging zelfs een keer naar de kapper. Want ja, bij de kapper hoor je nieuws. En ik hoorde dat nieuws, het voelde allemaal vertrouwd, het voelde net zo goed als thuis, en ik dacht: hier zou ik prima kunnen wonen. De ultieme bevestiging kwam op de Brabantse dag, waar ik uiteraard ook aanwezig was, ondanks de regen. Tussen de mensen op een krap trottoir en half op de oprit van iemand die mij helemaal niet kende, stond ik te kijken. En ondanks de regen en de minder ideale omstandigheden, had iedereen gewoon een goede zin. Een man naast me keek me aan, zag dat ik al half doorweekt was, en zei: “Het is niet veel, maar hier, een paraplu.”
Ik ben nog niet klaar. Het was een kinderparaplu. Met wat kinderlijke afbeeldingen erop, dat ik me toch enigszins kon wapenen tegen die regen. Voor zover ik weet zijn er geen foto’s gemaakt, want anders hebben de tonpraters van volgend jaar nu alvast munitie. Maar het gaf me de bevestiging die ik zocht. Hier woont goed volk, hier word ik gemotiveerd om dag en nacht in te zetten.
Ik gaf het eerder al aan: burgemeester zijn is geen gewone job. Het is een leven, en daar ben ik me zeer, zeer goed van bewust. Hoe groot de verandering ook is, ik kan niet wachten om te beginnen en hier te komen wonen. De afgelopen weken heb ik me druk voorbereid op deze dag, niet alleen door mijn huis verkoopklaar te maken, eindelijk op te ruimen, en druk op Funda te speuren naar een geschikte woning, maar ook door me inhoudelijk te verdiepen in de zaken die vanaf vandaag op mijn bordje liggen.
Zonder mensen tekort te doen, ben ik mijn kabinetschef Els, griffier Paul en gemeentesecretaris Caroline heel erg veel dank verschuldigd voor alle gesprekken die we de afgelopen weken hebben gevoerd, alles wat jullie geregeld hebben en de informatie die jullie verstrekt hebben. Dat zorgt ervoor dat ik me eerder en beter kan focussen op waar het allemaal om draait: het goede doen voor de inwoners van Heeze-Leende. Mijn account werkt, mijn agenda is al helemaal naar wens ingevuld, en als er morgen incident is in deze gemeente, dan weet ik wie ik moet bellen. Maar één persoon, één persoon, die verdient nog veel meer dank en respect, en dat is onze oud-burgemeester Paul Verhoeven. Vanaf de dag van mijn voordracht was hij bereid om te helpen, ontving hij me op zijn werkkamer en stond hij toe dat ik me goed kon voorbereiden op deze dag. Elke spreekwoordelijke deur die open moest, mocht open. We voerden meerdere goede gesprekken met elkaar. En dat zorgt ervoor dat ik vandaag fijn kan starten.
Na achttien jaar afscheid nemen van zo’n mooie gemeente en je opvolger op deze wijze een goede start gunnen. Dat getuigt van grootsheid, en daar ben ik je zeer, zeer dankbaar voor, Paul. Ik wil dan ook een groot applaus vragen voor Paul, want dat heeft hij echt verdiend.
Hoeveel ik de afgelopen maanden ook gezien en geleerd heb over deze gemeente, ik weet zeker dat ik het meeste nog niet weet. Daarom, en een aantal collega’s in de zaal die weten al dat ik zo ben, ga ik de komende tijd een heleboel vragen stellen aan mijn collega’s. Waarom doen we dit? Hebben we ooit gekeken of het anders kan, of het beter kan? Wat legitimeert deze tijdsinvestering? En als ik na zes maanden nog niet weet wat ik in een overleggroepje aan het doen ben, dan stap ik eruit. Zonder het goede weg te gooien, moet er altijd ruimte zijn om vernieuwende dingen te doen. Niet om de tent op stop te zetten, maar omdat innovatie ons vooruit helpt. Want de grootste vijand van een bedrijf, maar ook van een overheid, is gewenning en comfort.
Heeze-Leende zocht een toekomstgerichte burgemeester en een enthousiaste aanvoerder, en die wil ik graag zijn. Ook vroeg Heeze-Leende om een daadkrachtige burgemeester die veiligheid als topprioriteit heeft. Die topprioriteit begrijp ik maar al te goed, want ik ben rondgegaan rijden hier door deze gemeente. Ik heb de accu van een elektrische auto, zoals de heer Zevenhuizen zei, verschillende malen leeggereden op deze 105 vierkante kilometer met een enorm buitengebied.
De toewijzing van de politiecapaciteit is niet vanzelfsprekend, en toch ga ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de Ferry Boumans van deze wereld zich niet welkom voelen in deze gemeente. Hiervoor is een goede samenwerking nodig, een regio nodig waarbij we innovatieve opsporingsmethoden inzetten, voldoende capaciteit op het gebied van handhaving en toezicht regelen. Veiligheid moet een prominente rol krijgen bij de transitie van ons buitengebied, zodat ons prachtige buitengebied straks niet vol zit met drugslabs. Dit kan alleen als we in het college van BMW portefeuille-overstijgend en integraal durven te denken en werken. Die enthousiaste aanvoerder ga ik ook hier zijn, en we gaan dat samen aanpakken. Binnenkort gaan we de hei op om te investeren in ons team. Wat kom je aan het team, dan kom je aan mij. En waar ik blij van werd bij het kijken van de vele raadsvergaderingen is de manier waarop de raad van Heeze-Leende onderling met elkaar omgaat, met veel respect voor elkaar en een raadsakkoord in plaats van een coalitieakkoord. Met ruimte in de vergaderingen voor een eigen geluid en identiteit, de democratie zoals deze bedoeld is, en daar gaat mijn hart sneller van kloppen, dames en heren.
Als kers op de taart vraagt men ook nog een voorzitter die de raad op subtiele wijze uit wil dagen om meer peper in het debat te krijgen. Mijn eerste reactie toen ik dat las was: “Hold my beer.” Iedereen in deze zaal die me een beetje kent, weet dat ik geniet van een goed debat, maar ook van duidelijke vergaderingen en het juist toepassen van de instrumenten, zodat de democratie optimaal kan functioneren. En niets vind ik mooier dan hierin te investeren. Daarom wil ik dit jaar nog met elk raadslid – als zij dat natuurlijk zelf ook willen – een uur of drie, vier uitgebreid kennismaken bij hen thuis of een plek die voor hen bijzonder is. Ik kijk de raad aan. Ik wil u kennen, ik wil uw drijfveren zien, ik wil u in uw kracht zetten en ik wil u ook behoeden. Ik ben uw voorzitter.
Dames en heren, waar we het allemaal voor doen, onze inwoners. Ik wil een benaderbare en toegankelijke burgemeester zijn, en ik kan niet wachten om kennis te maken met de inwoners van Heeze-Leende, Sterksel en Leenderstrijp, en natuurlijk ook met de vele verenigingen en instellingen die onze gemeente rijk is. Elke kern is mij even lief, en ik voel me vereerd dat ik zoveel leuke en verwelkomende mensen ontmoet. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik me welkom en vereerd voel. Zondag mag ik al naar de Prinsenreceptie van de Akkertoeters om de prins te feliciteren. En over negen dagen krijgt hij alweer de sleutel van mij overhandigd. Het zal wel even wennen zijn, maar ik ken die rol vanuit mijn verleden als gemeenteraadslid en als wethouder. Ik kan u zeggen: je houdt het alleen vol als je het leuk vindt. Ja, het staat in mijn agenda, maar het voelt niet als werk. En nogmaals, burgemeester zijn is een leven, en voor mij is het een droom.
Waar ik ook naar uitkijk, is het op bezoek gaan bij mensen die iets bijzonders te vieren hebben in het leven. Mensen die 50, 60, 65 of soms zelfs 70 jaar getrouwd zijn. Op Valentijnsdag mag ik naar zo’n echtpaar en ik vind het geweldig. Het is een eer om zo’n dag mee te mogen maken, en het geeft je als burgemeester ook een schat van informatie. Soms kom je bij mensen thuis die je die week al drie keer gezien hebt, en soms kom je bij mensen die je anders nooit tegen zou komen doordat ze bijvoorbeeld om gezondheidsredenen aan huis gebonden zijn. Deze mensen hebben allemaal een eigen verhaal over het leven, en het is als bestuurder ontzettend waardevol om daarnaar te luisteren. Want onze inwoners zijn de mensen waar we beleid voor maken en waar onze medewerkers elke dag voor in de weer zijn. Ja, die bezoeken kosten tijd, maar ik denk er nog niet aan om erop te gaan beknibbelen. Sterker nog, ik wil er dit jaar bij wijze van experiment nog wat aan toevoegen. Ik ga starten met creatieve manieren om in contact te komen met inwoners die iets bijzonders in hun leven te vieren hebben. Vooral degene die we als gemeentebestuur niet zo snel tegenkomen. Zo wil ik dit jaar samen met mijn collega wethouders op bezoek gaan bij vijf inwoners die achttien worden, die volwassen worden, die aan het begin staan van hun werkzame leven. Die de toekomst zijn van onze gemeente. En dan bij voorkeur niet degelijk ‘s middags bij papa op de bank, maar gewoon ‘s avonds met een biertje aan de stamtafel om het gesprek aan te gaan met de hele vriendengroep. Zodat ze na afloop voelen: het gemeentebestuur is er ook voor ons, er is naar ons geluisterd, en misschien, heel misschien, wordt daar het zaadje wel geplant voor de gemeenteraadsleden van de toekomst.
Dames en heren, u hoort het, ideeën genoeg om een hele tijd vooruit te kunnen. Ik besef me dat het allesbehalve vanzelfsprekend is dat ik hier sta, vandaag nota bene op dertigjarige leeftijd als jongste burgemeester van Nederland. Zo’n dag als vandaag zet mensen aan het denken. In deze zaal zitten heel veel mensen waar ik veel aan te danken